“Bu kitap Türk târihinin, seyir ve tekâmülü ardınca yürüyebildiğimiz ölçüde atılmış bu birkaç adım, iki büyük Türk devletinin dünya târihi muvâcehesindeki medenî ve içtimâî değerlerinin, uzaktan yakından münâsebet kurmak vaziyetinde olduğu milletlere ve nihâyet dünyâya neler getirdiğini, umûmî çizgileriyle tâyin ve tespit edebilmek gayretinin...

Eskilerde kaldı medeniyet tasavvurumuzu yansıtan şehirler… Önce… Daha huzurlu, daha sakin, daha insânî ve daha güvenliydik. Kul hakkı, hizmet, tevazu, merhamet, iyilik, sevgi, saygı, komşuluk, mahalle kültürü, yardımlaşma, olabildiğince az alıp çok verme gibi değerleri konuşmaya gerek duymaz, yaşardık… Sonra… Bizim olmayan bir medeniyet...

En eski zamanlardan modern zamana dünyanın hikâyesi bir kitapta özetlenebilir mi? En Kısa Dünya Tarihi, kilit olaylar hakkında aydınlatıcı, kısa ve yeterli bilgiler sunarak bunu başarıyor ve şimdiye kadar önünüzde yığılı duran tarih yığınını ortadan kaldırıyor. Tarihsel olayların, aslında birbirine bağlı ve benzer olduğunu...

Elinizdeki kitap, mîmarlık, kozmoloji ve tasavvuf arasındaki bağlantıyı ortaya koyan disiplinler arası etkileyici bir çalışma. Literatüre yeni çeviriler, basılmamış kaynaklardan alıntılar ve pek çok görsel unsur ekleyen bu kitapta Samer Akkach, İslâm sanatı içinde mîmârî mekân anlayışının aşkın olanı ve kutsalı nasıl yansıttığını bize...

Ruhumuz, aklî dünyanın dar ve sıkışmış sınırları içerisine hapsedilemez; kendine sığınacak bir liman arar. İşte sanat, fark etsek de etmesek de o limanlardan biridir. Mesela güneşin gurup vaktindeki ışık oyunlarını hatırlamak, Haliç’in karşı sahilinden Süleymaniye Camii’ni seyretmek, mevsim sonbahara dönerken bir parkta Chopin nağmeleri...

“Fâtih neden büyük insandı? Onu cihan nazarında Fâtih yapan, serdarlığı mı, tâcı, tahtı, ordusu, ülkesi, dostları, düşmanları mıydı? Hem serdar, hem hüküm-dar, hem sanatkâr, hem de bir mutasavvıf olan, şarkın bu büyük evlâdı, vâsıl olduğu maddî ve rûhî âhenk ve muvazeneye hangi yollardan geçerek...

Kültürümüzde güzel bir söz var: “Doğduğun vakti hatırlar mısın? Hani sen ağlarken sevinçten dolayı herkes gülerdi. Öyle bir ömür sür ki ölürken etrafındakiler ağlasın, sen gülerek git.” Geleneğimizde, gidenleri hayırla anmak esastır. Elinizdeki kitapta çağımızda yaşamış yirmi dört güzel insandan söz edilmektedir. Bir kısmı...

Anlamsız bir hayatı sürdüremeyiz. İnsan hayatı anlam etrafında şekilleniyor. Anlam bizim rotamızı, zihnimizin işleyiş yönünü belirliyor. Anlam; anladıklarımızla, anladığımızı sandıklarımızla, çoğu zaman da yanlış anladıklarımızla şekillenmek durumunda maalesef. Çok kişisel, çok içsel bir şey şu anlam dedikleri. Dışarıdan hazır alınsa da bizim için ömrü...

Kenarında lokumu, nakışlı fincanı, baştan çıkaran kokusu, 40 yıllık hatırı taşıyan lezzetiyle bizi tarif eden en doğru semboldü o... O; dostluktu, komşuluktu, paylaşmaktı, medenilikti… Zaman geçti… Biz değiştik… Kalabalık kentlerde, yüksek apartmanlarda yaşamayı seçtik… Yalnızlaştık... Medeni şehirlilerden, uygar kentlilere dönüşürken; bizliğimiz benliğe doğru yürüdü....

“Öyle biliyordu, öyle inanıyordu, içine öyle doğuyordu ki Allah’ın inayetiyle, başlangıcı belli olmayan bir zamanda yüreğiyle perçinlendiği büyüklerinin himmetiyle, inançlı gayretiyle mutlaka iyi mûsikînin yanında olacak ve başkalarına da öğretecekti. Bu ‘iyi mûsikî’ de san’at ürünü olma özelliği taşıyan, insan gönlünü yücelten, yeryüzünün çok...

Ah şu lakaplar! İnsanı rezil de eder, vezir de… Kimi zaman över ve hoşnut eder kimi zaman da kötüler ve sinirlendirir… Fiziksel özelliklerden de yakıştırılabilir, karakteristik özelliklerden de… Ve çoğu lakabın, öğrenmesi oldukça keyifli bir hikâyesi vardır. İşte Osmanlı Lakapları da sizi geçmişe götürerek...

Bu kitapta ailemden üzerimde iz bırakmış şahsiyetlerin hâtıralarına yer vermek istiyorum. Birçok yazar, hâtıralarından bahsederken “mazinin tozlu raflarında” tabirini kullanıyor. Fakat benim için ailemden simalar ile yaşadığım hâtıralar ve burada anlattıklarım öyle tozlu filan değil. Çok parlak, dipdiri ve canlı! Çünkü ben, o hâtıralar...

Mür yağı Hıristiyan geleneğinde Hz. Îsâ’ya sonsuz saygı, sevgi ve sadâkat gösteren; ona içtenlikle, cesâretle, kararlılıkla hizmet eden kadınların da tanıtıcı bir özelliği olmuş ve bu özel kadınlar Kilise tarafından Mür Taşıyan Kadınlar övgüsüyle isimlendirilmişlerdir. Mecdelli Meryem; İslâmî gelenekte büyük öneme sahip sadâkat ve...