Sûfî Geleneğinde Dostluk ve Ahlâk

İlim ehline göre dostluk kurmak vâciptir. Allah “Ey iman edenler! Allah’tan korkun ve doğrularla beraber olun.” (Tevbe, 119) buyurur. Bu bakımdan İslâm’da dostluğun ayrı bir yeri vardır. Dostluk; nefsi kötülüklerden arındırmaya yardımcı olan, sâlihlerin ahlâkıyla ahlâklanmaya vesile olan ilişkiler tesis etmenin adıdır. Sağlam dostluklar sayesinde inananların kalbi güç kazanır, Allah’a imanları artar. “İmanı en kâmil müminler, ahlâkı en güzel olanlardır. O kimseler ki dostlukları incitmez; severler, sevilirler. Sevmeyen, sevilmeyen kimsede hayır yoktur.” (Taberânî, 1/362) Üç bölümden oluşan bu kitapta İmam Şa‘rânî, Allah için dostluklar kurmaya dair hadislere ve hikmetli sözlere yer vermiş, sûfîlerin dostluk anlayışından ve sergiledikleri üstün ahlâktan söz etmiştir.